DAG 1 - ZONDAG, 8/5 MOOI WEER, TEMPERATUUR GOED - IRUN > PASAJES DE SAN JUAN +/- 20 KM
Van Irun over de kammen van de kliffen richting San Sebastian gelopen. Onderweg over de hoogste berg aldaar, de Jaizkibel, 550 meter. Op de kammen van kliffen zijn oude wachttorens die gebruikt werden door de vissers om naar walvissen te speuren. Later in de 19e eeuw werden deze wachttorens gebruik voor militaire doeleinden tijdens de Carlistische oorlog.
Deze dag gebruikt om in te lopen. Dus was de afstand maar 17 km naar Pasaia (Baskisch) de San Juan. We hadden geen zin meer. In Pasaia hebben we de beste paella ooit gegeten. Niet echt goedkoop. We hebben overnacht in Ermita de Santa Ana. Een kerk ingericht als albergue. In de albergue treft men een geweldig mozaik aan op de muur met de afbeelding van Che Guevara. Dit mozaik stamt nog uit de Flower Power periode en de communes van de hippies. Van de balustrade en trappen een prachtig uitzicht over de haven en riviermonding (Ria) van Pasajes (Spaans) de San Juan. Hier varen de laatste twee pontjes in Baskenland om mensen over de Ria te zetten. Morgen gaan wij met die pont over om de Camino del Norte te vervo lgen. Hoe is San Sebastian? We gaan het meemaken.
Oude wachttorens van waar de vissers de zee afspeurden naar walvissen.
Later militair gebruikt tijdens de Carlistische oorlog (19e eeuw)
Pesajes De San Juan. Ons onderkomen Ermita de Santa Ana, een voormalig kerkje.
Pasajes de San Juan verlaten wij rond een uur of acht met het pontje over de Ria.. Er was geen mogelijkheid om in de albergue te ontbijten. Dus onderweg kijken of we iets kunnen eten. Het is een perfecte dag om te lopen. De winkels zijn nog dicht of open maar nog niet bevoorraad. Wij lopen door. Het landschap was gisteren mooi, maar het lijkt alleen maar mooier te worden. De mooie blauwe oceaan rechts van ons en weilanden onder onze voeten, bossen links van ons en heel veel zangvogels rondom. De overtocht gaat voorspoedig. De kilometers worden gretig door onze 'boots' gevreten.
Dan, ja, dan zien wij onder ons San Sebastian liggen. Een schoonheid aan een grote baai onderverdeeld in drie baai-vormige stranden. Vele mooie klassieke gebouwen, gezellige straatjes en pleintjes. Erg mooie boulevard. Ja, zet mij hier voor een jaartje neer en ik heb het helemaal naar mijn zin. Maar we moeten verder. Met een tandradwagon (soort van cablecar) de Monte Iguelda op en van een weids en mooi uitzicht genoten. Nog ff een paar kilometers en dan zijn we bij een overnachting. Helaas, die was dicht. Dus een pension vlakbij. Zonder eten of ontbijt. Geeft niet, je loopt dan gewoon verder voor een avondmaaltijd dat doe je dan heel gewoon, ;)
San Sebastian, een mooie klassieke en moderne stad tegelijk.
De tandradwagon naar de Monte Igueldo.
DAG 3 - DINSDAG 10/5 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - IGUELDO > GETARIA
+/- 23 KM
Goed geslapen. Wij gaan weer op reis. De tocht voert ons over de bergen via Orion naar Zarautz. Het landschap blijft bijzonder mooi. Zarautz is vooral in het hoogseizoen een overvolle toeristenplaats aan de kust van Guipuzcoa. Deze plaats is vooral bekend om zijn herenhuizen. In de kerk van Santa Maria la Real bevindt zich de graftombe van een pelgrim. Onbekende soldaat?? Verder gaan wij, op naar Getaria.
De tocht gaat net als gisteren voor een groot gedeelte over een middeleeuws pad aangelegd in 1300/1400 Door bossen en over groene weilanden. Wij voelen ons zalig. De rugzakken gaan steeds beter aanvoelen. Moeder Natuur zorgt voor onze gedachtenstroom. Eindelijk komen wij aan in Getaria. Wij zoeken een pension, hotel. Direct aan het begin van dit oude, kleine plaatsje vinden wij een hotelletje. Na het inchecken en badderen gaan we dit schattige plaatsje bekijken. Het is tevens de geboorteplaats van ene Elcano, de stuurman die onder Magelhaes als eerste ooit een reis maakte rond de wereld. Denk aan de Straat van Magelhaes in het uiterste zuiden van Argentinië en Chili, Vuurland. Eten was redelijk aan de haven. De volgende ochtend heerlijk ontbeten op het terras van het hotel met een prachtig uitzicht over de zee. Na het ontbijt op weg naar Deba.
Ons uitzicht van het terras waar wij ontbeten hebben. Weer tijdelijk grauw.
DAG 4 - WOENSDAG 11/5 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - GETARIA > DEBA
+/- 20 KM
Weer gaan we over het middeleeuwse pad door bossen, bergen en dalen door dit prachtige land. Wij hebben deze dagen kennis gemaakt met Singaporezen, Fransen, Duitsers, Italianen en Spanjaarden. In de ochtend zeg je gedag en 's-avond tref je elkaar in de herberg of ergens buiten op een terras. Het is bijzonder hoe blij deze mensen zijn en geïnteresseerd zijn in elkaar. Het lijkt net of je het gevoel hebt dat je op dat moment vrienden hebt voor het leven. Maar dan gaat ieder weer op weg met de groet: Bon Camino. Gelukkig is Helga wel mijn vriendin voor het leven en meer dan dat.
Zoals alle dagen is ook deze etappe heftig te noemen. Hoewel de bergen en dalen niet zo stijl zijn als bijvoorbeeld in Oostenrijk gaat het toch in de benen zitten. De frequentie van het op en neer gaan is hoog. Wij hadden in gedachten om in Itziar te stoppen maar die plaats stond ons niet aan. Dus zijn wij doorgelopen naar Deba. Deze stad is gesticht door de inwoners van Itziar. Behalve het handelsverkeer was deze plaats tevens de bestemming van vele pelgrims die vroeger per boot aankwamen om dan verder te gaan naar Santiago. De Santa Maria La Real kerk is een hoogtepunt. Bijna de gehele dag zijn wij over middeleeuwse paden gelopen. Doet wel wat, te weten dat deze paden aangelegd zijn in de 13e en 14e eeuw, waar over ontelbare mensen hebben gelopen.
Lopen over middeleeuwse paden. Heel bijzonder
De Camino gaat via deze oude trap en de poort van het klooster verder.
Had de tijd de slang vast te leggen toen hij inmiddels op de weg was.
De binnenplaats waar de monniken mediteren en brevieren.
De ander kant van het klooster.
Die twee hadden lol.
Vesper
Waar wij die middag samen doorbrachten.
Josefina was in Gernika onze gids. Hoewel er sprake was van een taalbarriere hebben wij alles begrepen wat zij met handen en voeten, heeft verteld. Josefina was een speciale vrouw en we zijn blij dat we met haar deze dag zijn opgetrokken. 's-Avonds hebben we overnacht in albergue Aterpetxea, logie en ontbijt.
Mattheus hebben wij niet meer gezien.
DAG 8 - 15/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - GERNIKA > LEZAMA +/- 20 KM > BILBAO
Wij vertrekken samen met Josefina richting Lezama. Omdat Josefina doorloopt naar Bilbao en in Lezama geen albergue is, heeft zij een pension voor ons geregeld in Lezama. Na een paar kilometer neemt zij afscheid van ons en gaat alleen verder. Begrijpelijk omdat haar tempo veel hoger ligt dan die van ons. De tocht voert weer door mooie bossen met prachtige vergezichten over weilanden. Op dit traject bevinden zich steile stijgingen en dito afdalingen. Dan...... ziet Helga een Nordicstok. Zij voelt dat Josefina deze stok bewust heeft achtergelaten. Helga is blij met dit geschenk en koestert de stok gedurende de komende wandelingen.
Dit was op weg naar de Alto de Morga een 250 meter hoge col. Steil omhoog met 28 graden celcius. Dat is nog eens puffen. Als we de col achter ons hebben drinken wij koffie in Goikolexea. Het grote kruisbeeld staat op het pleintje. Dan is Larrabetzu in zicht. een oud en mooi plaatsje vol met stenen herenhuizen.
Uiteindelijk komen we aan in Lezama. Als we eindelijk door het plaatsje zijn zien we de naam van het hotel op een bordje staan, nog maar 700 meter en dan staat het bier klaar. 700 meter? Het werd 1400, 2100, jawel, 3 km voordat wij bij het hotel waren. Het was een mooi hotel in een heel mooi heuvellandschap.
Het was zondag en de bazin (spreekt alleen spaans) vertelde ons nadat we de spullen op de kamer hadden achtergelaten en op het terres een biertje dronken (Heineken, getver, getver, GETVER!) dat wij 's-avonds niet konden eten. De keuken was dicht. Wel konden wij wat bestellen bij een tent in Lezama die het dan kwam brengen. De menukaart vermeldde niet iets waar wij van dachten lekker.
Spul uit de kamer gehaald, bier afgerekend, uitgechecked en een taxi laten bellen. Bazin heel boos, zo boos dat ze ratelde als een machinegeweer. Ik deed dapper mee in mijn eigen taal. Voor buitenstaanders was het vast een ludieke aangelegenheid geweest.
Op naar Bilbao met de taxi. 18 km € 14.50
wij hebben ons in het centrum van Bilbao laten afzetten, Plaza Moyua. eerst even wat gedronken en plannen gemaakt waar wij in Bilbao wilden overnachten. Wij zijn naar de oude stad gelopen, Campo Viego. Daar een hotel geboekt (High Tech Hotel). Dat leek mij wel wat, internet, pc's, etc. Dat viel heel erg tegen Niks werkte of het was kapot. Wi-fi was er wel maar de kamer die wij hadden was te ver af gelegen dus ook geen ontvangst van Wi-fi.
Na het inchecken slenterden wij door de oude stad. Lekker rommelig, smalle straten met af en toe overhangende wasgoed, mooie etalages, flanerende mensen, gevulde terrasjes, mooie oude gebouwen. Ja, als je hier gevoel voor hebt dan kan je eindeloos dwalen.
Uiteindelijk zijn wij zeer dicht bij ons hotel op een terrasje aanbeland van Grandcafe Boulevard. Tenminste, het had iets weg van een Grandcafe. Wijn en tapas. Beiden vasn uitstekende kwaliteit. De prijs/prestatie verhouding super.
Ook hebben wij ons op de kaart georienteerrd waar wij de volgende dag de Camino weer konden oppikken. Ook dat punt was niet ver weg van ons hotel.
De weg die ons buiten Bilbao zal voeren is de enige en echte uitvalsweg voor de pelgrims sinds eeuwen die op weg zijn naar Santiago de Compostela, namelijk de Calle San Francisco.
DAG 9/10 - 16/5 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - BILBAO > PORTUGALETE >
+/-020 KM
DAG 5 - DONDERDAG 12/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - DEBA > MARKINA
± 20 KM
Weer een prachtige dag om te lopen. Wij vertrekken uit Deba richting Zenarruzza. De oorspronkelijke route ging meer landinwaards. Door de stichting van steden zoals Deba, Zumaia en Mutriki in de 13e en 14e eeuw werd de route verlegd naar de kust. Het eerste stuk gaat over een voetgangers/fietspad dat boven de wegen en diverse rotondes is gebouwd. Het uitzicht is niet geweldig een rommelige buitenwijk van Deba en rommelige industriewijken. Het is warm. Dan gaan we van de weg af en beklimmen de berg Arno. Het weer is aan het betrekken. Op een gegeven moment staan langs het pad op vaste afstand van elkaar grote stenen kruizen. Juist, de Calvarieberg. Als we dan eindelijk de afdaling hebben gehad slaan wij de richting in naar Olatz. Het dorp is typisch Baskisch. We dachten dat wij nu de berg Arno gehad hadden maar die berg moest nog komen, direct na Olatz. In Olatz komen we langs een kleine cantina. Een aardige jonge vrouw vraagt direct wat wij willen hebben want zij moet de kleine van school halen. We bestellen koffie. En nu gaan we de berg Arno beklimmen. Dat was nog eens een klim.
De afstand die wij achter ons hebben heeft ons gevoerd door donkere bossen en oude dorpen. Onze eindbestemming Markina-Xemein is niet ver weg meer. We komen nu de provincie Vizcaya (Biskaje) in.
Deba
Deba, een van de oude huizen met doorgang naar het oude stadsgedeelte
DAG 6 - 13/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - MARKIN-XEMAIN > ZENARUZZA
± 10 KM
Wij besluiten vandaag wat meer te bezichtigen en minder, veel minder te lopen. In Zenarruza is een klooster een monasterio. De Camino gaat via een oude trap door de oude poort van het klooster door de kloostertuin, langs de boomgaard verder de bergen in. Op de trap trapte ik bijna op een slang. Zowel de slang als ik schrokken ons rot. Zou ik toch bijna een echte pelgrimsdood hebben gehad, hahahaha! Wij wisten niet wat wij zagen. Een prachtig klooster waar pelgrims door de eeuwen heen onderdak vonden en verzorging. Dit klooster is de enige kloosterkerk van Vizcaya, gesticht in de 11e eeuw. Wij konden ons nog niet aanmelden dus zijn wij het over het pad terug gelopen naar een piepklein gehucht.bestaande uit een Cantina met wat kamers, een huis en een boerderijtje. Wij hebben heerlijk op een terrasje gezeten en genoten van de omgeving en vooral van de geparfumeerde lucht afkomstig van diverse planten en kruiden.
Als wij ons aanmelden bij het klooster staat een aardige monnik ons te woord. Zijn gebrekkig engels was genoeg voor een aangename conversatie. Onze pelgrimspassen werden afgestempeld en van een datum voorzien. de slaapzaal was klein en smoezelig. De bedden slecht. Voor wassen en de toiletten moesten we naar buiten en via een trap naar beneden. Die faciliteiten waren niet echt schoon te noemen. Maar het was een ervaring om niet te vergeten. Trouwens, ook het eten niet. Een soort tomatensoep met rijst en stokbrood van twee dagen oud. Maar..................de volgende ochtend bracht dezelfde monnik ons onntbijt. Koffie en jam met inmiddels drie dagen oud stokbrood. Wij aten hetzelfde als de monniken, zo werd ons verteld.
Ja, ja, het leven van een pelgrim.
Ons onderkomen, gedeeld met een Spaanse, Josefina
DAG 7 - 14/05 SLECHT WEER, TEMPERATUUR GOED - ZENARUZZA > GERNIKA +/- 20 KM
De tocht voert ons vandaag over een mooi omzoomd pad naar de bergpas Gontzegarai. Onze spaanse medegast in de Monasteria te Zanrruzzi, Josefina loopt deze dag met ins mee. Zij is geboren en getogen in Segovia niet ver van Madrid en spreekt alleen spaans. Wat zij heel graag doet is marathons lopen en dit een aantal keer per jaar. Wij zijn nu in de provincie Vizcaya. Van heftige bergen zal geen sprake meer zijn. Het landschap wordt steeds glooiender. We gaan ook meer en meer landinwaards. Deze etappe is meer een afdaling. Het voert ons een groot gedeelte van de dag door bossen over kleine paden die inmiddels min of meer zijn veranderd in afwaterende geulen. Veel keien liggen op deze paden. Het is uitkijken en je voeten goed neerzetten. Zelfs over gras glibber je nog. En dan, ja hoor, wie glijdt uit en valt? Don Pablo. Ik dus. De dames kijken mij meewarig aan en de één (Helga dus) vraagt met spot in de stem of ik nog door wil gaan of terug wil naar huis. Hahahahaha, we gaan verder.
Wij lopen door twee aan elkaar grenzende dorpjes, Gerrikaitz en Minitibar die worden gescheiden door een riviertje Lea.
De route voert ons weer door een mooi en fascinerend landschap. Tevens passeren wij een kleine kapel dat gewijd is aan de apostel Jacobus. Wij zullen op onze tocht nog meer kapelletjes en kleine kerken tegen komen met de naam Jacobus.
In Munitibar drinken we koffie. Ene Mattheus, Duitser, spreek ik aan met de woorden of alles goed gaat. Waarop hij fel reageert: Nein, meine knie is ganz KAPUT und auch meine Fussen (kan de umlaut niet vinden) sind ganz KAPUT, ja, ganz KAPUT. Hij is niet blij en zeker niet over zijn schoenen waardoor hij blessures oploopt. Hmmm, wil je koffie? Ja, dat wil hij wel.
Als we even later verder gaan neemt Mattheus de weg en niet de Camino.
Ganz KAPUT!
Baskische baretten, veroverd op de verliezende partij tijdens het baskische balspel Pelota (= bal) Vasca
We komen in Gernika aan dat in de 2e wereldoorlog tijdens de Spaanse burgeroorlog (1937) goed is gebombardeerd door de Duitsers. Op een wand is een tegelmozaik met de afbeelding van deze gebeurtenis dat door Picasso ooit is geschilderd.
Naar een schilderij van Picasso.
In Gernika zetelt de Casa de Juntas. Hier kwamen de vertegenwoordigers uit de regio om hun zaken en belangen te bespreken of te regelen. De plaats doet wat armoedig aan. Desondanks is er een paar interessante gebouwen. Ook heeft hier bij de Casa de Juntas een honderden jaren oude eik gestaan waaromheen de leden van de Juntas vergaderden. De eik is ter ziele maar men heeft een loot van de boom (waarvan de stam is bewaard) verder opgekweekt.
De nieuwe jonge eik.
De bewaarde stam van de oude eik.
Het prachtige glazen plafond van de Casa de Juntas
De Santa Mariakerk in gotische stijl.
Josefina was in Gernika onze gids. Hoewel er sprake was van een taalbarriere hebben wij alles begrepen wat zij met handen en voeten, heeft verteld. Josefina was een speciale vrouw en we zijn blij dat we met haar deze dag zijn opgetrokken. 's-Avonds hebben we overnacht in albergue Aterpetxea, logie en ontbijt.
Mattheus hebben wij niet meer gezien.
DAG 8 - 15/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - GERNIKA > LEZAMA +/- 20 KM > BILBAO
Wij vertrekken samen met Josefina richting Lezama. Omdat Josefina doorloopt naar Bilbao en in Lezama geen albergue is, heeft zij een pension voor ons geregeld in Lezama. Na een paar kilometer neemt zij afscheid van ons en gaat alleen verder. Begrijpelijk omdat haar tempo veel hoger ligt dan die van ons. De tocht voert weer door mooie bossen met prachtige vergezichten over weilanden. Op dit traject bevinden zich steile stijgingen en dito afdalingen. Dan...... ziet Helga een Nordicstok. Zij voelt dat Josefina deze stok bewust heeft achtergelaten. Helga is blij met dit geschenk en koestert de stok gedurende de komende wandelingen.
Dit was op weg naar de Alto de Morga een 250 meter hoge col. Steil omhoog met 28 graden celcius. Dat is nog eens puffen. Als we de col achter ons hebben drinken wij koffie in Goikolexea. Het grote kruisbeeld staat op het pleintje. Dan is Larrabetzu in zicht. een oud en mooi plaatsje vol met stenen herenhuizen.
Uiteindelijk komen we aan in Lezama. Als we eindelijk door het plaatsje zijn zien we de naam van het hotel op een bordje staan, nog maar 700 meter en dan staat het bier klaar. 700 meter? Het werd 1400, 2100, jawel, 3 km voordat wij bij het hotel waren. Het was een mooi hotel in een heel mooi heuvellandschap.
Prachtig pension Casa Matsa, in een even mooi landschap.
Toen de afknapper!Het was zondag en de bazin (spreekt alleen spaans) vertelde ons nadat we de spullen op de kamer hadden achtergelaten en op het terres een biertje dronken (Heineken, getver, getver, GETVER!) dat wij 's-avonds niet konden eten. De keuken was dicht. Wel konden wij wat bestellen bij een tent in Lezama die het dan kwam brengen. De menukaart vermeldde niet iets waar wij van dachten lekker.
Spul uit de kamer gehaald, bier afgerekend, uitgechecked en een taxi laten bellen. Bazin heel boos, zo boos dat ze ratelde als een machinegeweer. Ik deed dapper mee in mijn eigen taal. Voor buitenstaanders was het vast een ludieke aangelegenheid geweest.
Op naar Bilbao met de taxi. 18 km € 14.50
wij hebben ons in het centrum van Bilbao laten afzetten, Plaza Moyua. eerst even wat gedronken en plannen gemaakt waar wij in Bilbao wilden overnachten. Wij zijn naar de oude stad gelopen, Campo Viego. Daar een hotel geboekt (High Tech Hotel). Dat leek mij wel wat, internet, pc's, etc. Dat viel heel erg tegen Niks werkte of het was kapot. Wi-fi was er wel maar de kamer die wij hadden was te ver af gelegen dus ook geen ontvangst van Wi-fi.
Na het inchecken slenterden wij door de oude stad. Lekker rommelig, smalle straten met af en toe overhangende wasgoed, mooie etalages, flanerende mensen, gevulde terrasjes, mooie oude gebouwen. Ja, als je hier gevoel voor hebt dan kan je eindeloos dwalen.
Uiteindelijk zijn wij zeer dicht bij ons hotel op een terrasje aanbeland van Grandcafe Boulevard. Tenminste, het had iets weg van een Grandcafe. Wijn en tapas. Beiden vasn uitstekende kwaliteit. De prijs/prestatie verhouding super.
Ook hebben wij ons op de kaart georienteerrd waar wij de volgende dag de Camino weer konden oppikken. Ook dat punt was niet ver weg van ons hotel.
De weg die ons buiten Bilbao zal voeren is de enige en echte uitvalsweg voor de pelgrims sinds eeuwen die op weg zijn naar Santiago de Compostela, namelijk de Calle San Francisco.
Oud (opa en huizen) ontmoet nieuw (moderne brug).
Een smal straatje in Campo Viego.
Een fitness baan voor ouderen van dagen. Zou men hier in Nederland ook moeten hebben. Maar.... blijft het dan onbeschadigd (zoals hier) of slaat het vandalisme dan toe?
Bij vertrek over de Calle San Fransisco een overzicht op een nieuwe wijk (Barrio) van Bilbao.
DAG 9/10 - 16/5 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - BILBAO > PORTUGALETE >
+/-020 KM
Deze route loopt de hele dag tot aan Portugalete door industriegebieden. Het is warm en de route is moeizaam. Wij beleven er niet echt vreugde aan. Maar.... we weten dat de weg van een 'pelgrim' niet altijd over rozen gaat. Op weg naar Basurto hebben we nog een aantal keren uitzicht op de stad Bilbao. Wij blijven de Ria de Bilbao op grote afstand volgen.
Uiteindelijk komen we in Cruces uit. Een plaatsje van niks. Dan richting Barakaldo. Deze plaats is nauw verbonden aan de hoogovens van Vizcaya. De stad vindt zijn oorsprong rond 1000 en is ontstaan uit een kleine parochie. Daarvoor zijn de Romeinen al begonnen met de ontginning van de ertslagen.
Ook hier lopen we gauw door de plaats heen.
Via Sestao komen we dan eindelijk in Portugalete aan. De stad is gelegen aan de monding van de Ria de Bilbao. De oude kern is schitterend. We melden ons aan bij hostal Santa Maria. We worden naar een dependance gebracht waar wij een kamer betrekken.
Wij gaan meteen het stadje verkennen. Heel bijzonder is de Palaciobrug. Dit is een enorme staalconstructie die beide helften van Portugalete verbindt. Dan ineens zie ik een gondel de rivier oversteken. De gondel hangt aan kabels aan de brug en brengt mensen, wielrijders en zelfs auto's van de ene naar de andere kant. Echt indrukwekkend.
De brug is gebouwd eind 1800 door ingenieur Palacio. en was heel lang de enige verbinding met de overkant, met Gexto.
Uiteindelijk komen we in Cruces uit. Een plaatsje van niks. Dan richting Barakaldo. Deze plaats is nauw verbonden aan de hoogovens van Vizcaya. De stad vindt zijn oorsprong rond 1000 en is ontstaan uit een kleine parochie. Daarvoor zijn de Romeinen al begonnen met de ontginning van de ertslagen.
Ook hier lopen we gauw door de plaats heen.
Via Sestao komen we dan eindelijk in Portugalete aan. De stad is gelegen aan de monding van de Ria de Bilbao. De oude kern is schitterend. We melden ons aan bij hostal Santa Maria. We worden naar een dependance gebracht waar wij een kamer betrekken.
Wij gaan meteen het stadje verkennen. Heel bijzonder is de Palaciobrug. Dit is een enorme staalconstructie die beide helften van Portugalete verbindt. Dan ineens zie ik een gondel de rivier oversteken. De gondel hangt aan kabels aan de brug en brengt mensen, wielrijders en zelfs auto's van de ene naar de andere kant. Echt indrukwekkend.
De brug is gebouwd eind 1800 door ingenieur Palacio. en was heel lang de enige verbinding met de overkant, met Gexto.
De Palaciobrug, gebouwd eind 1800
De hangende gondel voor het vervoer naar een van de oevers van de Ria de Bilbao.
De gondel.
De Palaciobrug
Portugalete heeft ook een mooi buitenhaven waar regelmatig cruiseschepen aanleggen. Deze plaats is ontstaan rond 1300 Enige restanten van toen zijn: gemeentehuis, Santa Mariakerk en de Torre de Salazar. Op deze toren met pleintje keken wij uit als we door het raam keken van onze kamer.
DAG 10 - 17/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED -PORTUGALETE > POBENA
+/- 17 KM
Deze etappe gaat weer door de natuur.Maar dat duurt nog even. Het eerste gedeelte is niet mooi en ook niet prettig te lopen. Dan, vlak voor Zierbana wordt het landschap mooi en lieflijk.
Helaas, ook dat is is niet van lange duur. Als we in Pobena aankomen denken wij, hmmm, is dit alles.
Vlak voor Pobena ligt Playa de La Arena. Dit is een druk toeristenplaatsje in het hoogseizoen. Niet anders dus dan andere plaatsen aan zee die in dat seizoen druk bezocht worden door toeristen. Vanaf Playa de La Arena is het nog twee a tweeenhalve kilometer naar Pobena. Dit stuk voert ons over het strand. Prachtig. Lichte bries om af te koelen en een mooie rustige blauwe zee. Erg grote stranden bij laag water zoals nu het geval is.
Wij nemen onze intrek in een hostel met een volledig ingerichte keuken, badkamer, zitkamer en slaapkamer. En? Mooi uitzicht over de zee (1 km). We gaan douchen, kleding uithangen, iets makkelijks aantrekken en hup in de slippers en naar één van de drie terrasjes. Bier en de witte wijn, wat is het weer lekker.
We zien later nog een Duits stel langskomen die wij eerder tijdens onze picknick zagen en mee spraken. Zij komen bij ons zitten en een aangenaam gesprek volgt. Terwijl wij gezellig praten begint een aantal ouderen van Pobena te ziingen. Oude klassieke volksliederen naar later bleek.
Helga en ik sluiten onze laatste avond samen heerlijk culinair en romantisch af. Maar het gevoel dat wij elkaar voor een lange tijd zullen missen blijft als een rode draad door ons gevoel lopen. Ik zal mijn wandellover missen. Ik hoop dat Helga thuis niet al te veel afkickverschijnselen zal hebben.
DAG 12 - 19/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - BILBAO
De volgende dag gaan wij op tijd met de taxi van het hotel naar het vliegveld. Wij hadden gedacht op het vliegveld samen te kunnen ontbijten, helaas! Alle voorzieningen zijn er als men de douane is gepasseerd. Jammer, wat over blijft is een katerig gevoel. We nemen afscheid van elkaar en Helga verdwijnt achter de schermen. Ik ga met de snelbus terug naar Bilbao.
Die dag breng ik door op terrasjes, slenterend door Campo Viego. Ik sta stil bij een politieke demonstratie die als professioneel toneelstuk worden opgevoerd. Ik heb geen zin in Guggenheim of iets dergelijks. Op mijn tocht door Campo Viego loop ik een oud kerkje in. Het is donker en koel. Ik zoek een plekje uit en ga zitten.
Het is zo vredig en sereen hier. De geluiden van buiten dringen hier nauwelijks door. Mijn gedachten dwalen af. Waar zou Helga nu zijn? Dan gaat kort mijn mobiel tekeer. Aiii, heb vergeten dat ding in de geluidsstand 'stil' te zetten. Ik schaam mij. Haar sms komt binnen met de mededeling dat het vliegtuig van Barcelona elk moment kan vertrekken naar Amsterdam. Toeval of niet? Die conclusie laat ik over aan de lezer van deze blog. Voor Helga en mij is dit gewoon. Dit hebben wij zo vaak, bijna dagelijks.
Mijn gedachten komen en gaan. Soms ben ik mij gewaar van kinderstemmetjes die van buiten naar binnen komen. Ik denk na. Ik denk na over ons gezin, de familiebanden, dat ik Marc pas over vijf maanden weer zie. Ik denk aan onze vrienden, aan vele momenten die achter mij liggen. De toppen en dalen. Ik mis mijn vader. Decennia lang hebben wij tegenover elkaar in de loopgraven gelegen. Als vrienden met respect hebben wij elkaar verlaten door zijn zeer onverwachts heengaan. Ik denk aan onverwachte ontmoetingen met mensen van toen op onverwachte momenten. In het ziekenhuis, op een terrasje, of elders.
Dan denk ik altijd 'het moet zo zijn'.
Het lijkt alsof ik daar heel lang heb gezeten. Is ook zo. Deze meditatie heeft mij goed gedaan. Met een blij gevoel kom ik buiiten in de zon. Het is warm. Ik loop langzaam naar Grandcafe Boulevard. Geduldig laat ik de tijd aan mij voorbijgaan in afwachting van de komst van Theo. Met hem loop ik verder de Camino del Norte af.
Salute, ik neem een glas Rioja. Heerlijk.
De buitenhaven met een cruiseschip. Onze vrienden Henk en Janneke zaten niet op dit schip, hahahaha!
De Santa Mariabasiliek.
DAG 10 - 17/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED -PORTUGALETE > POBENA
+/- 17 KM
Deze etappe gaat weer door de natuur.Maar dat duurt nog even. Het eerste gedeelte is niet mooi en ook niet prettig te lopen. Dan, vlak voor Zierbana wordt het landschap mooi en lieflijk.
Helga flirt met een Apaloose.
Vlak voor Pobena ligt Playa de La Arena. Dit is een druk toeristenplaatsje in het hoogseizoen. Niet anders dus dan andere plaatsen aan zee die in dat seizoen druk bezocht worden door toeristen. Vanaf Playa de La Arena is het nog twee a tweeenhalve kilometer naar Pobena. Dit stuk voert ons over het strand. Prachtig. Lichte bries om af te koelen en een mooie rustige blauwe zee. Erg grote stranden bij laag water zoals nu het geval is.
Wij nemen onze intrek in een hostel met een volledig ingerichte keuken, badkamer, zitkamer en slaapkamer. En? Mooi uitzicht over de zee (1 km). We gaan douchen, kleding uithangen, iets makkelijks aantrekken en hup in de slippers en naar één van de drie terrasjes. Bier en de witte wijn, wat is het weer lekker.
We zien later nog een Duits stel langskomen die wij eerder tijdens onze picknick zagen en mee spraken. Zij komen bij ons zitten en een aangenaam gesprek volgt. Terwijl wij gezellig praten begint een aantal ouderen van Pobena te ziingen. Oude klassieke volksliederen naar later bleek.
Het strand van Pobena.
Het strand van Pobena.
DAG 11 - 18/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - POBENA > BILBAO
Met de trein en bus zijn wij teruggekeerd in Bilbao. Helga vliegt 19 mei vroeg in de ochtend terug naar Nederland. Ik zal haar missen. Samen zijn we ongeveer anderhalve week met elkaar opgetrokken in de schoot van Moeder Natuur. Wij zijn goed op elkaar ingespeeld en hebben een gelijke tred. Heerlijk om samen over velden en door bossen te lopen zonder een woord te wisselen. Communiceren doen wij ook zonder woorden, zeker na bijna 33 jaar samen te zijn.
Helga en ik sluiten onze laatste avond samen heerlijk culinair en romantisch af. Maar het gevoel dat wij elkaar voor een lange tijd zullen missen blijft als een rode draad door ons gevoel lopen. Ik zal mijn wandellover missen. Ik hoop dat Helga thuis niet al te veel afkickverschijnselen zal hebben.
DAG 12 - 19/05 PRACHTIG WEER, TEMPERATUUR GOED - BILBAO
De volgende dag gaan wij op tijd met de taxi van het hotel naar het vliegveld. Wij hadden gedacht op het vliegveld samen te kunnen ontbijten, helaas! Alle voorzieningen zijn er als men de douane is gepasseerd. Jammer, wat over blijft is een katerig gevoel. We nemen afscheid van elkaar en Helga verdwijnt achter de schermen. Ik ga met de snelbus terug naar Bilbao.
Die dag breng ik door op terrasjes, slenterend door Campo Viego. Ik sta stil bij een politieke demonstratie die als professioneel toneelstuk worden opgevoerd. Ik heb geen zin in Guggenheim of iets dergelijks. Op mijn tocht door Campo Viego loop ik een oud kerkje in. Het is donker en koel. Ik zoek een plekje uit en ga zitten.
Het is zo vredig en sereen hier. De geluiden van buiten dringen hier nauwelijks door. Mijn gedachten dwalen af. Waar zou Helga nu zijn? Dan gaat kort mijn mobiel tekeer. Aiii, heb vergeten dat ding in de geluidsstand 'stil' te zetten. Ik schaam mij. Haar sms komt binnen met de mededeling dat het vliegtuig van Barcelona elk moment kan vertrekken naar Amsterdam. Toeval of niet? Die conclusie laat ik over aan de lezer van deze blog. Voor Helga en mij is dit gewoon. Dit hebben wij zo vaak, bijna dagelijks.
Mijn gedachten komen en gaan. Soms ben ik mij gewaar van kinderstemmetjes die van buiten naar binnen komen. Ik denk na. Ik denk na over ons gezin, de familiebanden, dat ik Marc pas over vijf maanden weer zie. Ik denk aan onze vrienden, aan vele momenten die achter mij liggen. De toppen en dalen. Ik mis mijn vader. Decennia lang hebben wij tegenover elkaar in de loopgraven gelegen. Als vrienden met respect hebben wij elkaar verlaten door zijn zeer onverwachts heengaan. Ik denk aan onverwachte ontmoetingen met mensen van toen op onverwachte momenten. In het ziekenhuis, op een terrasje, of elders.
Dan denk ik altijd 'het moet zo zijn'.
Het lijkt alsof ik daar heel lang heb gezeten. Is ook zo. Deze meditatie heeft mij goed gedaan. Met een blij gevoel kom ik buiiten in de zon. Het is warm. Ik loop langzaam naar Grandcafe Boulevard. Geduldig laat ik de tijd aan mij voorbijgaan in afwachting van de komst van Theo. Met hem loop ik verder de Camino del Norte af.
Salute, ik neem een glas Rioja. Heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten